Noce królowej

Ryszarda Lwie Serce kojarzymy nie tylko z lekcji historii. Ta postać obrosła w legendy. Oto dobry  monarcha wyrusza na krucjatę a rządy obejmuje książę Jan… Znamy to aż za dobrze z opowieści o Robin Hoodzie. Ale czy równie dobrze znamy postać Matki wzmiankowanego monarchy, Eleonory Akwitańskiej? Piękna, wykształcona i temperamentna władczyni to łakomy kąsek dla królów i możnych. Oddajemy jej głos i zagłębiamy w lekturze „Nocy królowej” Mirelle Calmel.

Czytanie w wersji pop

Uwielbiam, kiedy ludzie czytają. Serio. Wiele osób uważa to za nudne i uciążliwe zajęcie (ach, bolą mnie oczy!). Tymczasem widuję sporo osób z książkami lub czytnikami w rękach. Tylko, że nie wszystko warto czytać. Od lektury najmodniejszego bestsellera nie zostaniesz bukinistą. Serio.  Chociaż, z drugiej strony, to zawsze jakiś początek.

Ogrodnik szoguna

James musiała trafić w czuły, kobiecy punkt. Po Greyu zaczął się wysyp literatury mniej lub bardziej „erotycznej”. Od romansu z pieprzykiem, przez poradniki, pamiętniki aż po wyznania striptizerki. Ok, nie mam nic przeciwko. Szczególnie, kiedy mają wartość edukacyjną. Co jednak pociąga Panie w tego typu książkach? Ukryte pragnienia i fantazje? Zapewne…

Malowany Człowiek

Dzień należy do ludzi, noc do demonów. Każdego wieczoru w oparach mgły przybywają przerażające Otchłańce. Na szczęście są i runy, broniące im dostępu do wiosek. Dzięki nim mieszkańcy mogą doczekać świtu. Dopiero światło słoneczne zapędza potwory z powrotem pod ziemię. Tak zaczyna się „Malowany człowiek”, pierwsza część cyklu demonicznego Petera V. Bretta.

Opowieści o Wiedźminie

Fantasy nie musi wiać nudą. Nie musi być płytkie. I z całą pewnością może zapewnić solidną porcję rozrywki. Miłośnikom gatunku nie trzeba więc przedstawiać pana Andrzeja Sapkowskiego. Recenzjonistka zabrała się za tom I „Opowieści o wiedźminie”.

Kuzynki

Do Pana Andrzeja Pilipiuka Recenzjonistka ma specyficzny stosunek. Wielki Grafoman grzeszy w moich oczach nadmiernie wzmocnioną prawą nogą i często przemyca swoje poglądy polityczne. No i bywa strasznie pruderyjny. Mimo wad ma jednak zalety – żywy, potoczysty styl (gdy nie używa wciąż tych samych porównań) i humor. No i napisał cykl „Kuzynki”. Kocham Kraków, który jest miejscem akcji, więc długo się nie zastanawiałam. Właśnie zabrałam się za tom I.

Lekcja anatomii

Złoty Wiek Niderlandów. Rembrandt van Rijn namaluje swoją słynną „Lekcję anatomii doktora Tulpa”. Obraz skrywa jednak swoje tajemnice, które wychodzą na jaw podczas prac konserwatorskich. Dlaczego artysta każe lekarzowi dokonać jedynie sekcji przedramienia? Dlaczego domalował zmarłemu dłoń, skoro odcięto ją wiele lat wcześniej? Zaczyna się pełna tajemnicy i miłości „Lekcja anatomii” Niny Siegal.